Glutenvrij eten wordt op dit moment vaak in verband gebracht met de aandoening coeliakie. Echter gluten kunnen veel klachten veroorzaken zonder dat er ooit coeliakie wordt vastgesteld.
Coeliakie is een auto-immuunziekte waarbij je lichaam het enzym dat gluten verteert in je darmen aanvalt. Daarnaast kun je antilichamen hebben tegen de alfa gliadine component van tarwe, die beschadiging van de microvilli kunnen veroorzaken ( haarachtige uitsteeksels op de darmen waar de opname van voedingsstoffen plaatsvindt ). Gevolg hiervan kan zijn dat je vermogen om voedingsstoffen op te nemen verminderd met als resultaat dat je lichaam klachten kan gaan ontwikkelen bijv. depressie of chronische vermoeidheid.
Als je beter kijkt naar hoe gluten worden afgebroken, dan zie je dat coeliakie eigenlijk maar een klein facet van het probleem is . Gluten (van het Latijnse woord voor “lijm”) is de samenstelling van twee eiwitten genaamd gliadine en glutenine. Deze bevinden zich , samen met zetmeel, met name in tarwe, rogge en gerst – en de meeste van onze verpakte levensmiddelen, sauzen, en de lijst gaat maar door. Hier de vertering van tarwe naar gluten naar gliadine en diverse andere onaangename verrassingen .
Onze huidige screening op coeliakie en gluten reactiviteit mist 1 op de 8 mensen met gluten problemen.
Een onderzoek om coeliakie vast te stellen zal vaak een antistoffen test zijn: alfa gliadine (dat is slechts een vorm van gliadine) en tissue transglutaminase (een enzym dat in de darmen de gluten verteert). Soms is een antilichaam genaamd anti-endomysium ook inbegrepen. Een positieve test op een van deze zal waarschijnlijk een “te vermijden gluten” advies opleveren, maar dit is niet op zichzelf de diagnose van coeliakie. Een intestinale biopsie dat erosie en afvlakking van de microvilli kan aantonen ( haarachtige uitsteeksels op de darmen waar de opname van voedingsstoffen plaatsvind ) is de gouden standaard voor de diagnose van coeliakie. Dus letterlijk een weefsel moet enigszins schade hebben ,voordat we het stempel “coeliakie” krijgen.
Er zijn een paar grote problemen met de testen die we gebruiken om te bepalen of je gevoelig bent voor gluten . Ten eerste, moet je gluten / tarwe eten om deze test nauwkeurig te doen . Als het antigeen, het eiwit (in dit geval alpha gliadine), niet in je lichaam circuleert , kunnen de antilichamen in het bloed een te lage concentratie bevatten voor een goede test. Bovendien moet je een gezond immuunsysteem hebben om deze tests echt nauwkeurig te doen en als je een auto-immuunziekte hebt (waarvan de meeste een zekere mate van gluten intolerantie als een component hebben ), zoals hypothyreoïdie Hashimoto, reumatoïde artritis, lupus, enz. , of je hebt een hoop stress, dan heeft je immuunsysteem vaak niet de kracht om voldoende van deze antilichamen tonen en dus te testen. En misschien wel het grootste probleem is dat onze conventionele testen alleen testen op reacties van alpha gliadine. Echter er zijn alfa-, bèta-, gamma-en omega gliadinen … en je kan dus een reactie hebben op een van deze vier vormen.
Uit een artikel uit 2002 artikel van ” The Journal of Neurology Neurochirurgie en Psychiatrie” : patiënten met enteropathie (erosie van de dunne darm als gevolg van gluten) vertegenwoordigen slechts 1/3 van de patiënten met neurologische verschijnselen van gluten gevoeligheid.
Dat betekent dat 2/3 een soort reactiviteit op gluten heeft die niks met digestieve symptomen te maken heeft. Reacties kunnen zijn : depressie, brain fog, vermoeidheid, slapeloosheid, angst, onvruchtbaarheid, oestrogeen disbalans, acne, enz. De gluten kwestie rijkt veel verder dan de darm .
Als je jezelf wil testen op gevoeligheid voor gluten kun je heel eenvoudig 5 dagen alle producten met gluten vermijden. De 6e dag eet je extra veel producten met gluten. Bij gluten gevoeligheid merk je dan al snel dat je je in die 5 dagen een stuk beter voelt dan de 6e dag .
referentie : http://betterbydrbrooke.com/the-9-ways-you-could-be-reacting-to-gluten-none-of-which-have-anything-to-do-with-celiac/